Raskolnikov Sendromu

Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi mezunuyum. Kaymakam olma hayalleri ile yanıp tutuşurken, bu hayallerim son anda direkten döndü. Kendimi bir anda TRT İstanbul Radyosu koridorlarında buldum. Radyo prodüktörü oldum.
Allahtan, sonraki hayal kırıklıklarım buna bile rahmet okuttu. Ama TRT’de şöyle bir aydınlanma yaşadım. İçimdeki güç! yazma sevgisi ortaya çıktı. Kederimden yazdım da yazdım…
Mesela,
Hiç çekilmeyen dizi, film senaryoları, sahnelenmeyen tiyatrolar, basılmayan romanlar, radyo için, çok sayıda tiyatro, skeç, deneme ve şiir yazdım.
Radyoda uzun yıllar mizah ağırlıklı programlar yazdım ve yaptım. Genellikle tiyatro sanatçıları ile çalıştım. Bu beni mutlu etti.
İnsanlarla baş edemedim, olayları öngöremedim, ekonomiden, ticaretten hiç anlamadım, zengin de olamadım anasını satayım! Kimseye yaranamadım, hayat yordu beni!
“Oldu,”
“Bitti.”
“Nihayet!”
“Bu sefer tamamdır!”
“Bu son!”
“Budur!”
“Yeter artık!”
“Yetti gari!”
“Allah Allah!” (kızdığım zamanlar)
Diye diye, bu kitabı da ancak bir senede bitirebildim!
Meğer, bir değil, iki kitap yazmışım, bilemedim…
Kalabalık bir meydanda, bir cafe’de oturup, gelen geçen insanları izlemeyi pek severim. Bir de, “Ne olacak benim bu halim!” diye, kara, kara düşünmeyi…